Lichtmomentje van de week
‘Dat Petra elke vrijdag langskomt is echt het lichtmomentje van de week’, vertelt Maricela. Petra van 55 jaar en Maricela van 32 jaar wonen allebei in Haarlem, werken beiden in de kinderopvang, zijn alle twee moeder én zijn maatjes van elkaar. Via Home-Start van Humanitas zijn ze voor ongeveer een jaar lang aan elkaar gekoppeld. Wekelijks komt Petra op vrijdag 2 tot 3 uurtjes langs bij Maricela.
Ik vond niets leuk
Maricela werkt op de babygroep, en is dus wel wat gewend, met dagelijks 9 baby’s onder haar hoede. ‘Een eigen baby, dat kan ik gemakkelijk’, dacht ze, en dat was ook zo bij nummer 1. Maar bij het tweede kind liep het anders: ‘Ik moest het voor mijn gevoel allemaal leuk vinden, maar ik vond niets leuk’. De huisarts constateert een postnatale depressie.

Schot in de roos
Gelukkig wil Maricela alle mogelijke hulp aanpakken en naast ondersteuning vanuit de GGZ komt ze via het consultatiebureau in contact met Home-Start. Dit maatjesproject van Humanitas koppelt maatjes aan gezinnen die behoefte hebben aan extra steun. Coördinator Monique koppelt Maricela eerst aan een ander maatje, maar dat klikt niet echt. Gelukkig is dat geen probleem en vervolgens wordt ze aan Petra gekoppeld: een schot in de roos.
Fijn dat iemand je begrijpt
‘Als het zo slecht met je gaat, is het zo fijn dat er iemand is die je begrijpt’ vertelt Maricela. ‘Ik voelde me in mijn omgeving vaak niet begrepen, dan dachten mensen dat ik even een slechte dag had of kwamen met allerlei tips. Petra laat me in mijn waarde en tegen haar durfde ik dingen te zeggen die ik zelfs tegen mijn partner niet durfde te zeggen.’
Trots op haar
‘Het scheelt denk ik dat ik zelf een burn-out hebt gehad’ vult Petra aan. ‘Dat is zeker niet hetzelfde als een postnatale depressie, maar ik weet daardoor wel wat het is om je onbegrepen te voelen. Je wilt wel, maar je kan het echt niet.’ Daardoor weet ik ook hoe moeilijk het is om hulp te vragen, dat vind ik echt sterk van Maricela, ik ben heel trots op haar’.
Luisteren
Elke vrijdagmiddag ziet er anders uit. ‘Soms help ik gewoon met praktische dingen’, vertelt Petra, ‘maar het belangrijkste is toch het luisteren, ik merk dat Maricela daar zo veel steun aan heeft. Ik benoem ook wat er wel al goed gaat. Het zijn kleine stapjes, maar Maricela ziet die dan zelf niet, en het helpt als ik dat zeg.’
Het geeft energie
‘Veel mensen zijn er verbaasd over dat ik hier tijd voor heb, naast mijn werk en een gezin met 3 kinderen’ vertelt Petra. ‘Maar het heeft zoveel toegevoegde waarde om dit te mogen doen. Het geeft energie om iemand stapje voor stapje beter te zien worden. En het ouderschap is gewoon lang niet altijd gemakkelijk, voor niemand’
Blij waar ik nu sta
Maricela besluit: ‘Ik ben zo dankbaar dat dit project bestaat, ik heb een lange weg afgelegd maar ben blij waar ik nu sta. Veel meer mensen zouden moeten weten dat dit bestaat. Het is zonde als je met problemen blijft rondlopen. Ik hoop dat ons verhaal andere mensen aanzet om ook maatje te worden of een maatje te zoeken!’
Tekst: Carin van Empel, foto: Neel van Erve (op de foto links Petra en rechts Maricela)
Alexander is mentor
Alexander is mentor In november 2019 kwam Alexander (29) via een vriend in contact met Stichting Mentorschap. ‘Naast mijn drukke baan als financieel adviseur bij een grote bank wilde ik me ook graag inzetten voor ouderen, maar zocht daarbij wel extra verdieping. Het mentorschap sprak mij gelijk aan. Als mentor behartig je de belangen van je cliënt en ben je officieel vertegenwoordiger’, vertelt Alexander. Veel flexibiliteit Mentor en cliënt worden met zorg aan elkaar gekoppeld. Het is een mix en match procedure, waarbij de regionale coördinatoren naar jouw ervaringen en persoonlijke voorkeuren kijken en daarbij een geschikte cliënt zoeken. ‘Ik ben gematcht met de heer Tinga. Voor de corona uitbraak bezocht ik hem eens in de twee weken. Ik probeer mijn bezoeken altijd af te wisselen, zodat het goed in mijn eigen schema past en ik geen verwachtingspatroon creëer. Soms bezoek ik hem doordeweeks, af en toe in het weekend en ook soms in de avond. Dat geeft mij flexibiliteit en ook vrijheid. Deze vrijheid was voor mij één van de beweegreden om voor het mentorschap te kiezen.’ Het verpleeghuis waar de heer Tinga woont, ging vanaf maart in lockdown, waardoor Alexander zijn cliënt niet meer kon bezoeken. ‘Toen we elkaar weer mochten zien heb ik hem meegenomen naar Artis. Nu bezoek ik hem wat vaker om de verloren tijd in te halen. Dat doet ons goed.’ Een heel nieuw perspectief ‘Mensen in de levensfase van 25-35 jaar zijn vaak vooral bezig met zichzelf en druk met de levens die ze leiden. Mentor zijn geeft je een heel nieuw perspectief. Je leert hoe andere mensen leven, hoe verschillende organisaties werken en hoe het is om vrijwilligerswerk te doen. Mentor zijn haalt je uit je dagelijkse stramien. Daarnaast neemt het niet zoveel tijd in beslag als je misschien zou denken. Ik kan het mentorschap goed combineren met mijn drukke baan.’ Je groeit als persoon De Stichting Mentorschap zorgt voor professionele scholing en praktische begeleiding. ‘Ik heb veel bijgeleerd over de zorg. Tijdens de training leer je ook hoe je een vertrouwensband kan opbouwen met cliënten waar je minder goed mee kunt communiceren. Je groeit echt als persoon. Mentorschap is een mooie uitdaging met veel afwisseling en dat geeft voldoening.’ Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal